dwadzieścia sześć

Niedbałym ruchem rzuciłem wypchaną po brzegi książkami torbę na przeszklony blat jednego z wielu stolików znajdujących się na drugim piętrze centrum handlowego. Ściągnąłem z głowy ciepłą, czarną czapkę i strzepałem na ziemię osiadłe we włosach kryształki lodu, które, zanim zamieniły się w miniaturowe oceany pełne radosnych ogników wpadających przez okna promieni słońca, zdążyły zatańczyć u moich stóp. Opadłem na krzesło z ciężkim westchnięciem, obrzucając wzrokiem zawieszony na ścianie zegar, ze wskazówkami skierowanymi w stronę nowocześnie zaprojektowanej cyfry 5 – 17:38. O tej porze większość ludzi wracała z pracy do domów, ale zawsze znajdowali się tacy, którzy nie mogli sobie odmówić wizyty w galerii i podawanego tu cappuccino.

Usłyszałem obok siebie ciche kichnięcie i pociągnięcie nosem, które nastąpiło zaraz po nim. Odwróciłem głowę, spostrzegając stojącego przy barierce chłopca w długim, kolorowym szaliku w skandynawskie wzory i sięgającym do połowy ukrytych za czarnymi rurkami ud, granatowym płaszczu, z orzechowymi kosmykami włosów oplatającymi twarz. Nie miał czapki ani rękawiczek i przestępował z nogi na nogę, drżąc z zimna. Przemoczone śniegiem trampki nie prezentowały się najlepiej, będąc całkowicie szczerym powiem, że były w opłakanym stanie.

Podniosłem się z krzesła, kiedy kichnął znowu, tym razem głośniej. Pokonałem dzielący nas dystans i z kieszeni bluzy wyciągnąłem wygniecioną paczkę chusteczek higienicznych, które wcisnąłem mu w przeraźliwie chłodne dłonie.

– Przeziębisz się, jeżeli zaraz nie pozbędziesz się z nóg tych trampek – zauważyłem, ciągnąc go w stronę zajętego przeze mnie stolika i wyciągnąłem z torby parę nieco zniszczonych, sportowych adidasów, które także mu wręczyłem. – Mogą być za duże, ale nie mam ze sobą nic innego. Usiądź tu, zamówię coś ciepłego. Lubisz gorącą czekoladę... um, jak ci na imię?

– Taemin – odpowiedział, speszony.

– Lubisz gorącą czekoladę, Taemin?

Pokiwał głową.

[283] 

a/n: koszula taemina w dzisiejszym musicbank - zgon